Objawy choroby Parkinsona

Zbliżającą się chorobę Parkinsona zapowiada wiele objawów. Od tych oczywistych, po szereg tych, które mogą wydawać się nieoczywiste. Wczesne rozpoznanie, to szansa na skuteczne leczenie. Oto trzy objawy, mogące pomóc w szybkim rozpoznaniu choroby Parkinsona:

• Niekontrolowane, mimowolne i rytmiczne potrząsanie kończyn, a nawet całego ciała - drżenie. To najbardziej charakterystyczny z objawów choroby Parkinsona. We wczesnych stadiach, drżenie może występować tylko po jednej stronie ciała, a swój początek znaleźć w drżeniu jednego palca. Natomiast wraz z postępem choroby, rozszerza się ono na całe ciało. Mimo iż objaw ten, jest najbardziej charakterystyczny, należy mieć na uwadze, że nie występuje on u wszystkich osób zmagających się z wyzwaniami starości jakie niesie ze sobą parkinsonizm.

• Napięcie obejmujące stawy czy kończyny, brak elastyczności ciała - sztywność. Częste skurcze, napięte mięśnie, przewlekły ból. Ponieważ sztywność, to jeden z najczęstszych objawów starzenia się z chorobą Parkinsona, seniorzy na nią cierpiący, z pewnością zmierzą się z dolegliwościami bólowymi. Największe napięcie początkowo odczuwalne jest w obrębie szyi i nóg.

• Całkowity brak ruchu, lub jego spowolnienie - akinezja/ bradykinezja. Wraz z procesem starzenia się postawa ciała ulega zmianie. Zmiany związane z chorobą Parkinsona, to m.in. powłóczenie nogami, powolne szuranie bez unoszenia stóp, pochylanie się/ garbienie. Ruchy ciała spowalniają, co w rezultacie może doprowadzić do całkowitej niemożności rozpoczynania i kontynuowania ruchu (tzw. „zamrożenie”). Następuje fizyczny przestój/ blokada, a sytuacja ta zwiększa ryzyko upadków.

            Mózg zostaje pozbawiony dopaminy, a komórki znajdujące się w substancji czarnej ulegają obumarciu - tak wygląda wewnętrzny proces powstania choroby Parkinsona, która niesie ze sobą szereg powyższych objawów. To właśnie utrata dopaminy, substancji która na poziomie komórkowym umożliwia komunikację, jest czynnikiem zakłócającym prawidłowe funkcjonowanie. Występująca w mózgu w prawidłowym stężeniu dopamina, pozwala na kontrolowanie ruchu w całym ciele.

Współistniejące objawy choroby Parkinsona

            Objawy te, to m.in. maskowata twarz, zwiększone wydzielanie łoju na twarzy, uciążliwe pocenie się, zaparcia. Występują również zaburzenia układu autonomicznego, a w fazie końcowej otępienie - neurodegeneracja.

Opieka nad osobą z chorobą Parkinsona

             Jeśli osoba zmagająca się z chorobą Parkinsona mieszka w domu, pierwszym krokiem by ułatwić jej funkcjonowanie i zapobiec powikłaniom jest usunięcie przeszkód. W tym przypadku przeszkodą będą progi, dywany, wycieraczki. Konieczne jest kontrolowanie stanu zdrowia, regularne wizyty u lekarza i szeroko rozumiana opieka. Starzenie się, jako sam proces jest wyjątkowo trudne. Jeśli wziąć pod uwagę jego atrybuty, to starzenie się wraz z chorobami przypisanymi starości, to swoista walka o przetrwanie. Znając i rozumiejąc wszystko to, co zawarte w powyższym akapicie, jako opiekunowie powinniśmy być również wsparciem psychicznym, jednocześnie pamiętając o tym, żeby nie pozwolić sobie na całkowite wyręczanie swojego podopiecznego. Jak najdłuższe utrzymanie chorego przy samodzielnym wykonywaniu czynności dnia codziennego, to szansa na spowolnienie tempa postępującej choroby.

            Kiedy pierwszy raz usłyszałam diagnozę postawioną przez lekarza uznałam ją za niedorzeczną. To był rok 2001. Zaczęło się od lekkiego drżenia rąk przy wykonywaniu precyzyjnych ruchów. Całe życie byłam aktywna, jestem dobrze wykształcona i majętna. W mojej głowie były to argumenty mające podważyć lekarską diagnozę. Wiem, to trochę śmieszne, ale człowiek myśli, że całe zło owszem, dotyczy kogoś, ale nie jego. Minęło osiemnaście lat. Mój umysł nadal jest sprawny, ale brakuje mi samodzielności, nawet uśmiech na twarzy zmienił się w grymas, choć poczucie humoru mnie nie opuszcza. Postanowiłam walczyć. Zawsze myślę sobie „Ja ci jeszcze pokażę, Parkinsonie jeden”. - Pani Janina, mieszkanka Domu Opieki w Olsztynie

            Nie pozwólmy sobie i swoim bliskim, czy podopiecznym, na przeoczenie pojawiających się objawów. Natomiast, jeśli choroba Parkinsona będzie już naszym współtowarzyszem, pamiętajmy, że odpowiednie postępowanie pomoże nam żyć z nią we względnej zgodzie. Pozwólmy sobie zaufać medycynie.

Autor: Anita Osowska